باید انسانها را تقسیم کرد به انسانهای الهی و انسانهای دنیوی،
اگرانسان الهی شد،خورد و خواب او هم الهی می شود چون به خاطرخدا زندگی می کند و بخاطرخدا پشت کامپیوتر می نشیند و به خاطرخدا کتاب می نویسد و همه اش می شود کار اخروی و عاشق خداوند اصلا کار دنیوی نمی کند، انسان الهی بشوید و بروید دنبال دنیا و هزار تا کار بکنید تا وجودتان منشا خیر و برکت بشود وخلاقیت و سازندگی و آبادانی ایجادبشود ؛
اگردنیوی شدید همه کارهایتان دنیوی می شود و حتی حج و نماز و زکاتتان هم دنیوی می شود، وقتی روی آدم به طرف دنیا و هواهای نفسانی خودش بود دیگر تفاوتی نمی کند که به کدام طرف بایستد و نماز بخواند چون به هرطرف بایستد در اصل به طرف خودش ایستاده و نماز خوانده.
